- nawoływać się
- nawoływać się {{/stl_13}}{{stl_7}}'wołać się wzajemnie, przywoływać jeden drugiego, przyzywać się, skrzykiwać się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nawoływać się w lesie. Nawoływać się z daleka. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
nawoływać się
Look at other dictionaries:
nawoływać — ndk VIIIa, nawoływaćłuję, nawoływaćłujesz, nawoływaćłuj, nawoływaćywał, nawoływaćywany 1. «wołać długo, uporczywie, raz za razem; wydawać okrzyki; przyzywać kogoś, coś; przywoływać» Nawoływać hop, hop! Nawoływać psy. 2. «wzywać do czegoś,… … Słownik języka polskiego
nawoływać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, nawoływaćłuję, nawoływaćłuje, nawoływaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wołać długo, uporczywie, raz za razem; wydawać okrzyki w celu przywołania kogoś; przywoływać kogoś;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wabić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: nawoływać się wzajemnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wilki wabiły się w lesie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: nazywać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
helokać — ndk I, helokaćam, helokaćasz, helokaćają, helokaćaj, helokaćał gw. «śpiewnie nawoływać się w górach, wykrzykując helo, helo» … Słownik języka polskiego
hukać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, hukaćam, hukaća, hukaćają {{/stl 8}}– huknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, hukaćnę, hukaćnie, hukaćnij, hukaćnął, hukaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do ptaków … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przez — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku» 1. «będący wykładnikiem relacji przestrzennej między wykonawcą czynności a początkiem i końcem drogi ruchu lub między wykonawcą czynności a przeszkodą… … Słownik języka polskiego
głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny … Słownik języka polskiego
prostować — ndk IV, prostowaćtuję, prostowaćtujesz, prostowaćtuj, prostowaćował, prostowaćowany 1. «czynić prostym, równym coś krzywego, zgiętego, nierównego itp.; nadawać czemuś prosty kierunek; wyprostowywać, wyrównywać, wygładzać» Prostować zgięty gwóźdź … Słownik języka polskiego
